ဂူတစ္ခုထဲတြင္ လူတန္းတစ္ခုကို ဂူေနာက္နံရံကို မ်က္ႏွာမူေနၾကရေအာင္ ခ်ီေႏွာင္ထားတယ္။

အဲဒီလူတန္းႀကီးရဲ႕ေနာက္မွာ မီးပံုတစ္ပံုနဲ႔၊ ဘ၀ရဲ႕ေဆာင္ရြက္မႈ၊ လႈပ္ရွားမႈပါ၀င္ေနတဲ့ ႐ုပ္ပံု သ႑ာန္စဥ္တန္းရွိေနတယ္။

ဒီ႐ုပ္ပံုစဥ္တန္းေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ဂူနံရံေပၚမွာ အရိပ္ေတြအျဖစ္ ေပၚေနၾကပါတယ္။ ခ်ီေႏွာင္ခံထားရတဲ့ လူတန္းႀကီးဟာ၊ နံရံေပၚက အရိပ္ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကိုသာ ျမင္ေနရတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဒါေတြကိုပဲအၿမဲျမင္ေနရေတာ့ အရိပ္ေတြကို အစစ္အမွန္ပဲလုိ႔ လက္ခံ ထားၾကတယ္ေလ။

တစ္ခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ၊ လံု႔လ၀ရိယအားႀကီးစြာျဖင့္ ႀကိဳးေလ်ာ့လာႏုိင္ေအာင္၊ တဘက္လွည့္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူဟာ မီးကိုေရာ၊ လႈပ္ရွားေနတဲ့ ႐ုပ္ပံုစဥ္တန္းကိုပါ ျမင္သြားလုိ႔ အရိပ္ေတြဟာ၊ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူး၊ နံရံေပၚမွာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတဲ့ အရာေတြ ပဲလုိ႔ သေဘာေပါက္နားလည္သြားတယ္။ တကယ္လုိ႔ ပုိၿပီးေတာ့သာ လံု႔လထုတ္ႏုိင္ရင္၊ အဲဒီလူဟာ ေႏွာင္ႀကိဳးက လံုး၀လြတ္ထြက္ႏုိင္သည့္အျပင္၊ လြတ္လပ္မႈရၿပီး ေနေရာင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္ပါသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အေျခအေနဟာ ဂူထဲမွာေႏွာင္ႀကိဳးတဲခံထားရတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေျခ အေနလုိပါပဲ။ အ႐ုပ္ေတြဟာ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ေနထုိင္လွ်က္ရွိတဲ့ “အယူအဆေလာက”သာ ျဖစ္ပါ တယ္။

စဲြလန္းမႈေတြနဲ႔ ခ်ီေႏွာင္ခံေနရလုိ႔ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္း၊ ႀကံစည္ တည္ေဆာက္မႈေတြကတဆင့္ ကမာၻႀကီးကို ျမင္သိၾကတယ္။ ဒီအယူအဆကိုပဲ အစစ္အမွန္ ေတြပဲလုိ႔ မွတ္ယူေနၾကတယ္ေလ။

သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ခံစားႏုိင္ေအာင္ ဘာသာျပန္စာအုပ္တစ္အုပ္မွ တုိက္႐ုိက္ ျပန္ကူး ခ်ထားပါသည္။